Bugün Kazım Koyuncu’nun doğum günü… Kazım, bu coğrafyayı hiç bilmeyen, havasını solumamış, yağmuruna, rüzgarına, denizine tanık olmamış birinin bile kalbinde derin izler bırakabilmiş bir insandı, Karadeniz’in müziğe dönüşmüş haliydi.
Kazım Koyuncu, sesiyle, şarkılarıyla, içtenliğiyle bizi Karadeniz’e taşıdı. O, bana ve benim gibi bu kültüre uzak insanlara karadeniz müziğini sevdirildi. Çünkü kemençe sesi ve Çayelinden ötesini pek bilmeyen biz, bu yöreye uzak coğrafyanın insanları, Kazım sayesinde ruhumuza üflenen kuzeyin rüzgarına kapıldık
Kazım Koyuncu’yu kaybettiğimizde çok ağlamıştım. Çok erkendi, çok geç kavuşmuştuk, çok sevmiştik… Doğum günleri, aslında doğanın armağanı olan o insanı, onun sevenleri için kutlanan özel zamanlar gibi. Sevdiğimiz kişiyi tanımış, hayatımızda var olmuş olması için minnet dolu bir anma. Çünkü o doğduğunda, dünyaya güzellik katmakla kalmadı; bize de müziğiyle dokundu, yaşamımıza anlam kattı. Kazım Koyuncu gibi güzel bir insanı tanımış olmanın sevinciyle, “iyi ki doğdun” diyorum. İyi ki doğdun, Kazım Koyuncu; iyi ki Karadeniz’in sesi oldun, hepimize bu güzel müziği, bu coğrafyanın hüznünü, sevincini ve tüm renklerini miras bıraktın.
Seni her dinlediğimde, ismini her duyduğumda içimdeki Karadeniz’in dalgalar hala yüreğiminin kıyılarına vuruyor, iyi doğdun Kazım.
